Το στοίχημα

Είναι πολύ ενδιαφέρον το νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται. Ένα νέο περιβάλλον σύγκλισης, κατανόησης και άμβλυνσης διαφωνιών που διαφοροποιείται σημαντικά από τα μέχρις στιγμής σχήματα της Μεταπολίτευσης.

Είναι βασικό να αντιληφθούμε όλοι πως μόνο με σύμπνοια θα μπορέσουμε να κερδίσουμε κάτι από αυτήν την νέα πορεία που διαμορφώνεται. Αν πέσουμε στις έριδες και τα λάθη του παρελθόντος θα υπάρξει μια ανακύκληση που αυτή τη φορά δεν θα οδηγήσει σε εκλογές, διαφβνίες και τα συναφή, αλλά σε πτώχευση, καταστροφή και εξαθλίωση.

Είναι το βάρος της ευθύνης αυτό που διαφοροποιεί την κυβέρνηση που πρέπει να προκύψει από τις προηγούμενες των παρελθόντων ετών. Είναι η ίδια ευθύνη που δεν τόλμησε ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου, ούτε και ο Αντώνης Σαμαράς, να αναλάβουν στο ακέραιο. Αλλά τα πράγματα έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο, με αποτέλεσμα να επιτρέπονται πολιτικοί τακτικισμοί. Με άλλα λόγια ο πολιτικός σχεδιασμός που θα γίνει στα κομματικά επιτελεία θα πρέπει να έχει γνωμονα το εθνικό συμφέρον. Και πλέον αυτή η έννοια δεν γίνεται, δεν νοείται να έχει το ίδιο κενό περιεχόμενο, την ίδια αφηρημένη έννοια, δεν μπορεί να είναι ακόμα μια πολιτική πομφόλυγα. Το νέο κυβερνητικό σχήμα με τα κόμματα που θα το αποτελούν οφείλουν να προσεγγίσουν το ζήτημα στην ουσία του και να μην μείνουν για μια ακόμη φορά σε άχρηστες διαπιστώσεις.

Η αντιπολίτευση θα είναι σκληρή, αυτό πρέπει να το περιμένουν όλοι, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται πως η δυναμική του είναι μεγάλη και πλέον με στόχευση στις επόμενες εκλογές θα πορσπαθήσει να διευρύνει το λαικό ρεύμα υπέρ του. Δεν είναι, όμως, όλα μαθηματικά χαμένα για την νέα κυβέρνηση. Θα υπάρξει αναμφίβολα φθορά, αλλά αυτή θα πρέπει να αντισταθμιστεί πολιτικά από μια νέα διαπραγμάτευση, εφαρμγή όχι μόνο των περικοπών,α λλά και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Εν ολίγοις, για να αποφευχθεί η συνολική πολιτική φθορά και να εμποδιστεί η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ η νέα ηγεσία της χώρας θα πρέπει να επιδείξει πολιτική αποφασιστηκότητα και διάθεση ρήξης με το παλιό για να κερδίσει το εθνικό στοίχημα.

Πολλοί προδιαγράφουν την πορεία των πραγμάτων. Εγώ δεν θέλω να πέσω στην ίδια παγίδα. Προφανώς και δεν εξαρτώνται όλα από εμάς, προφανώς και απαιτείται και η προσαρμογή της Ευρώπης στα νέα δεδομένα. Αν, όμως, οι ίδιοι δεν επιδείξουμε βούληση, τότε θα προκύψει μια επανάληψη της σημερινής φαύλης κατάστασης. Και τότε οι συνέπειες θα είναι ακόμα πιο καταστροφικές και δυστυχώς αναπόδραστες.

Κάθαρση

Και τώρα που έχει καταλαγιάσει ο θόρυβος ήρθε η ώρα να κάνουμε μια συνολική αποτίμηση της κατάστασης,διότι το σημερινό περιστατικό μας οδηγεί σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.

Αρχικά,κατανοώ πλήρως το μένος του Κασιδιάρη (αρνούμαι να χρησιμοποιήσω την λέξη "κύριος") καθώς όταν συνειδητοποιείς την κενότητα των επιχειρημάτων σου,το αμέσως επόμενο στάδιο είναι η άσκηση βίας.Με βάση το περιεχόμενο της κουβέντας θα μπορούσε πολύ εύκολα κάποιος άλλος καλεσμένος να έχει ξεφύγει,αλλά δεν το έπραξε ούτε η κα.Κανέλλη,ούτε η κα.Δούρου,πολλώ δε μάλλον ο άφαντος κος.Παυλόπουλος. Αντιθέτως,ο εκπρόσωπος της ΧΑ έδειξε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το πραγματικό πολιτικό του υπόβαθρο, το οποίο δεν διαφέρει και πολύ από αυτού ενός θυμόσοφου και εύστροφου νονού της νύχτας.

Μου προκαλεί επίσης αλγεινή εντύπωση,πώς ένα νόμιμο κόμμα,με άδεια συμμετοχής στις ελληνικές εκλογές δεν συνδράμει τις αρχές στο να βρεθεί ένας υποψήφιός του,εναντίον του οποίου έχει ασκηθεί αυτεπάγγελτη εισαγγελική δίωξη.Πρέπει επιτέλους να απαντήσουν οι άνθρωποι της ΧΑ: Σέβονται ή όχι την νομοθεσία και αν ναι τότε γιατί δεν υποστηρίζουν τις αρχές στο έργο τους;

Ακόμα,ένας υποψήφιος που συχνά επικαλείται την νομιμότητα και ζητά την απέλαση όλων των παράνομων μεταναστών,είναι τουλάχιστον αναντίστοιχο με το πολιτικό του προφίλ να μην σέβεται τον νόμο που επικαλείται και να μην παρουσιάζεται,γνωρίζοντας πως έχει διαπράξει κάτι το αξιόποινο. Επομένως ο Κασιδιάρης είτε πασχει από βαριάς μορφής σχιζοφρένεια που πρέπει να αντιμετωπιστεί ιατρικά είτε ασκεί ευκαιριακή πολιτική,ρητορεύοντας κατά το δοκούν για την ανάγκη επιβολής της νομιμότητας. Αλλά ξεχνώ ο αφελής πως η ΧΑ είναι κράτος εν κράτει,οπότε έχει το δικαίωμα να λειτουργεί ως κράτος εν κράτει.

Η ανακοίνωση της ΧΑ είναι τουλάχιστον υποτιμητική για την νοημοσύνη μας,διότι υπογραμμίζει πως ο Κασιδιάρης χαστούκισε την κα. Κανέλλη αφού αυτή του επιτέθηκε.Του επιτέθηκε με μια εφημερίδα,όργανο,το οποίο είναι γωστό πως μπορεί να προκαλέσει βαριά σωματική βλάβη.Ακόμα και αν του επιτέθηκε με τον Ριζοσπάστη,όπως παρατηρούν τα μέλη της ΧΑ,δεν καταλαβαίνω γιατί θίχτηκε τόσο ο τιμητής της νοημοσύνης μας.Είναι μήπως ο διάβολος και τον ακούμπησε η βουλευτής του ΚΚΕ με λιβάνι;Ξεχνούν,όμως,οι άνθρωποι της ΧΑ πως έχει προηγηθεί η ρίψη νερού στην κα.Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν με ενδιαφέρει η αξιολογική κρίση της κας.Κανέλλη ή της κα.Δούρου,άλλωστε και με τις δύο διαφωνώ πολιτικά και με ενοχλεί εν πολλοίς η νοοτροπία τους.Δεν δίνω όμως το δικαίωμα στον Κασιδιάρη και στον καθένα Κασιδιάρη να επιβάλλει το δίκιο του με το χαστούκι,το νερό ή οποιοδήποτε άλλο μέσο. Απεχθάνομαι την ακροδεξιά ρητορεία αυτού και του κόμματός του,αλλά στο πλαίσιο του διαλόγου θα σεβαστώ την αντίθετη άποψη. Όταν,όμως, βιαιοπραγείς και συμπεριφέρεσαι σαν κοινός ποινικός,τότε δεν αξίζεις τίποτα άλλο παρά την αποστροφή μας και την νομική αλλά και πολιτική καταδίκη.

Δυστυχώς για εσάς κυρίες και κύριοι,μέλη και θιασώτες της ΧΑ,τα πολιτικά ινδαλματά σας ξεγυμνώθηκαν με τον πιο άνανδρο τρόπο...η τραγωδία τελειώνει και η κάθαρση πλησιάζει.

Υ.Γ. Ελπίζω οι 13000 ψηφοφόροι του Κασιδιάρη,αλλά και γενικά οι ψηφοφόροι της ΧΑ να είδαν τις ψευδαισθήσεις τους να καταρρέουν. Εάν όχι,τότε λυπάμαι,αλλά είστε συνένοχοι σε μια πολιτική τραμπουκισμού,αλλά αποκλειστικά ένοχοι στην εθελοτυφλία.

Apropos

Apropos,βαρέθηκα να ακούω και να διαβάζω κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια. Κουράστηκα να βλέπω ανθρώπους και πολιτικούς φορείς να κυνηγούν χίμαιρες και ανεδαφικές διεκδικήσεις. Δεν αντιλεγω,το όραμα είναι απαραίτητο,αλλά όραμα και ιδεοληψία είναι δύο έννοιες εκ' διαμέτρου αντίθετες που δεν γίνεται να συγκλίνουν ποτέ.

Apropos,δεν ανέχομαι κάποιοι να παίζουν πάνω στο δικό μου παρόν και μέλλον ένα μικροπολιτικό παιχνίδι χωρίς ίχνος ρεαλισμού. Για μια νέα επανάσταση,για μια νέα αλλαγή. Και,όμως,εγώ γιατί δυνεχίζω να βλέπω την επανάσταση ως σεφερική Ελένη,ως νεφέλη,ως πουκάμισο αδειανό;

Apropos,μου λείπει ο ρεαλισμός από την πραγματικότητά μου. Νιώθω πως κάποιοι εθελοτυφλούν και με συμπαρασύρουν,με αποτέλεσμα να γίνομαι αυτό που στηλιτεύω. Θα ήθελα πραγματικά τα προβλήματα να τεθούν σε μια λογική βάση πραγματισμού και ο διάλογος γι'αυτά να γίνεται με μέτρο,σύνεση και επιχειρήματα. Και φυσικά επί της ουσίας.

Apropos, κατήντησαν βαρετοί οι εγχώριοι και ξένοι επαίοντες,γνώστες της πραγματικότητας,όψιμοι μελλοντολόγοι και καφετζούδες που διαβάζουν την σφαίρα και τον ελληνικό με κατακάθι. Ένα ξέρω,ότι δεν ξέρω τίποτα. Μα δεν δικαιώνουν τον αρχαίο μας πρόγονο,Κασσάνδρες και μάντεις μιας νέας ευχάριστης πραγματικότητας,παρά πουλούν εξυπνακισμό πάνω στα χαλάσματα.Κριτική εξ'απαλών ονύχων και στείρα επίδειξη γνώσεων. Και η αντιπρόταση; Σκοτεινή και ίσως έωλη και αυτή.

Apropos,λέω ψέματα καμιά φορά στον εαυτό μου και στους γύρω μου.Κάποιες φορές ηθελημένα,κάποιες φορές γιατί δεν γίνεται αλλιώς,είναι εκείνη η καταραμένη σύμβαση και ενίοτε και το πολύφερνο savoir vivre που το επιβάλλουν. Αλλά νιώθω πως δεν είμαι ο μόνος,ίσως γιατί η κοινωνία μας βασίζεται σε ένα ψέμα,που είτε χρησιμοποιείται για εσωτερική κατανάλωση είτε αναπαράγεται ως εξαγνισμός.

Apropos,με θλίβει η πραγματικότητα και ο κυνισμός μας. Μα για στάσου εγώ ρεαλισμό δεν ζητούσα; Αυτό ακριβώς,δεν ζητούσα ποδοπάτηση του αδύναμου,πλήρη αδιαφορία και εκμαυλισμό. Δεν ζήτησα να παρασύρεται ο αδύναμος,ο αναξιοπαθούντας,ο άστεγος,ο ανασφάλιστος,ο άνεργος,ο μετανάστης,ο ζητιάνος από την δύναμη της πραγματικότητάς μου.

Apropos,ίσως όλα τα παραπάνω να είναι η δική μου ιδεοληψία,η δική μου πλάνη...αλλά όλοι δεν έχουμε και από μια;

Apropos,c'est la vie...αλλά μήπως δεν πρέπει να είναι έτσι;

Η Δικαιοσύνη ως Αδειανό Πουκάμισο

Διαβάζοντας την νέα υπόθεση παιδικής κακοποίησης στη Θεσσαλονίκη δεν γίνεται κανείς να μην εξοργιστεί,να μην αγανακτίσει όχι μόνο με την αγρίοτητα του πατέρα-δικαστικού-,όχι μόνο με την προκλητική απάθεια της μητέρας-δικαστικού επίσης-,αλλά και με τον κυνισμό του επίσημου κράτους και της δικαστικής εξουσίας.

Αδυνατώ να συλλάβω γιατί ο κλάδος των δικαστικών έχει δκαίωμα σε εξαιρετικά προνόμια,ειδικά σε περιπτώσεις που μέλη του βρίσκονται υπόδικα.Τι να έχουν οι δικαστικά που δεν έχουν οι υπόλοιποι πολίτες;Τι είναι αυτό που συντελεί στην de facto αθωότητά τους;Στην προκειμένη περίτπωση είναι ένας ειδικός κώδικας που ρυθμίζει τις δικαστικές τους εκκρεμότητες.Μια κάστα,λοιπόν,κατά πως φαίνεται και οι δικαστές,οι οποίοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους κατά τα λοιπά όταν προκειται για την απονομή δικαιοσύνης,αλλά όταν προκύπτει υπόθεση που αφορά κάποιον από αυτούς,τότε συννενοημένοι,σαν να τηρούν μια ιδότυπη ομερτά,κάνουν χρήση των προνομίων τους.

Δικαιοσυνη λοιπόν!Απονεμήθηκε δικαιοσύνη στην περίπτωση αυτή;Όταν ένας πατέρας ξυλοφορτώνει το παιδί του για ασήμαντο λόγο και μετά το πετά έξω από το σπίτι(το παιδί είναι 7 χρονών!!!)είναι δηλαδη΄υποδειγματικός.Πραγματικά δεν καταλαβαίνω αν κάποιοι υποτιμούν την νοημοσύνη μας.Σε αντίστοιχη περίπτωση θα είχαν κινηθεί οι διαδικασίες και φυσικά ο κατηγορούμενος θα είχε προφυλακιστεί.Αλλά υποθέτω πως ο κύριος Πρωτοδίκης είναι άνθρωπος-διαμάντι.Φάνηκε άλλωστε από τις πράξεις του.

Δικαιοσύνη και για το παιδάκι!Δηλαδή όταν αυτό επιστρέψει στο σπίτι του θα είναι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα;Ο ψυχικός του τραυματισμός θα έχει ξεπεραστεί ως δια μαγείας και η συμβίωσή του με τους γονείς θα είναι αρμονική.Ίσως ο πατέρας του το ξυλοφορτώσει μερικές φορές ακόμα,αλλά πάντως δεν θα κάνει το ίδιο λάθος να το πετάξει έξω.Τα εν οίκω μην εν δήμω άλλωστε!

Η υποκρισία μας είναι απυθμενη!Ένα κράτος στα έλεος των συντεχνιών που το κυβερνουν,μια πολιτεία χωρίς πρόνοια και μέριμνα για τα αδύναμα μέλη της,μια κοινωνία που εθελοτυφλεί.Ως πότε όμως;Ως πότε κάποιοι θα πράττουν χωρίς να λογοδοτούν;Ως πότε κάποιοι θα λειτουργούν ως κράτος εν κράτει;

Το παράδειγμα του μικρού παιδιού είναι χαρακτηριστικό...ίσως να μην ξεπεράσει ποτέ τα τραύματα αυτού του ξυλοδαρμού και αυτής της στάσης,αλλά για την πολιτεία είναι ένας ακόμα φάκελος στην Εισαγγελεία Ανηλίκων.Ένας φάκελος που ,αν δεν προκληθεί η κατακραυγή για την αυθαιρεσία,θα παραμείνει εκεί μέχρι να καταστραφεί στο πλαίσιο της γενικής καθαριότητας.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για υποκειμενική εφαρμογή των κανόνων Δικαίου!

Κατά Της Ελληνικής Βλακείας

Η αλήθεια είναι πως ψάχνω να βρω θέμα για να γράψω τις τελευταίες μέρες.Έχω την ανάγκη να εκφράσω πως νιώθω με την όλη κατάσταση,αλλά όλο και κάτι γίνεται και αισθάνομαι πολύ μικρός μπροστά στο μέγεθος της ανθρώπινης βλακείας.Γιατί,η μεγαλύτερη αλήθεια είναι πως η ανθρώπινη βλακεία είναι ανυπέρβλητη και ακατανίκητη.Και μάλλον ο Θεός της Ελλάδας στην προκειμένη περίπτωση έκανε τα στραβά μάτια,γιατί δεν γίνεται μια τόσο μικρή χώρα να έχει αναντίστοιχο αριθμό φαιδρών προσώπων.Αλλά υποθέτω πως αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουμε για τις μεγάλες πλην απατηλές στιγμές που ζήσαμε.Η ανθρώπινη βλακεία καταδεικνύει,ιδίως στην ελληνική περίπτωση,πως ενώ υπάρχουν όλες οι προυποθέσεις,τα πάντα μένουν ανεκμετάλλευτα.

Και εσύ μου λες πως δεν φταις για όσα γίνονται.Μα φταις,δεν γίνεται να μην φταις.Είτε ανεχόσουν είτε στήριζες βλάκες με θέρμη,υποβιβαζόμενος στο ίδιο χθαμαλό επίπεδο.Διότι η συναναστροφή με τον βλάκα δεν γίνεται να μην σε επηρεάσει,να μην γίνεις ο βλάκας νούμερο 2 και ούτω καθ'εξής.Η διαφορά μας με πολλούς άλλους αγνούς βλάκες,είναι πως επιλέξαμε αυτήν την κατάσταση γιατί γοητευτήκαμε από ένα πουκάμισο αδειανό,ένα προσωπείο ευημερίας.

Και βλέπεις κόσμο να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού,στα όρια της απελπισίας και να υπάρχουν και κάποιοι,οι οποίοι σχολιάζουν ανενόχλητοι την Eurovision.Πώς η ελληνική αποστολή στάθηκε αξιοπρεπώς και πάλεψε με μεγαθήρια.Αν αυτό είναι αξιοπρέπεια,τότε μάλλον με περνάς για βλάκα.Μα για στάσου.Είμαι εξίσου βλάκας με εσένα που κάθομαι και σε ακούω,είμαι εξίσου βλάκας γιατί συνειδητοποιώ εκ των υστέρων πόσο βλάκας είμαι που κάθομαι και διασκεδάζω με τις κενολογίες μου.Η ανθρώπινη βλακεία είναι προιόν που πουλιέται και αγοράζεται.Εσύ μου το πουλάς προς τέρψιν μου και εγώ αβρόχοις ποσί το αποδέχομαι.Γιατί είμαι βλάκας.

Βλέπω την χώρα μου να ξεφτιλίζεται διεθνώς με τον περιοδεύοντα θίασο που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ και με τον αρχιτσιρκολάνο που λέγεται Τσίπρας και ακκίζομαι και διασκεδάζω.Γιατί όταν διαπιστώνεις πως ο άλλος είναι δέσμιος μιας αυταπάτης,τότε δεν γίνεται να μην γελάσεις,αυτό είναι αυτόματος,εν πολλοίς φυσικό.Αλλά αντί να αγανακτώ που όταν μιλάω με φίλους από το εξωτερικό με ρωτούν αν είμαστε κάτι μεταξύ του Jurassic Park και της Ερήμου Σαχάρα,εγώ γελάω και εξηγώ ήρεμα την κατάσταση.Γιατί είμαι τόσο βλάκας,ώστε αν πω τα πράγματα με το όνομα τους κάποιοι εξίσου βλάκες θα με πουν μειοδότη και προδότη και λοιπά κοσμητικά.Και εγώ σαν βλάκας θα αμβλύνω πάλι τις γωνίες γαιτί δεν μου αρέσει η κριτική.

Και αντί να χαίρομαι με τον αθλητισμό,ασχολούμαι με βλάκες-δολοφόνους που επιβάλλουν το σχέδιο τους σαν να πρόκειται για μάχες μεταξύ φατριών της μαφίας.Μα για στάσου.Γι'αυτό ακριβώς πρόκειται.Και παρασύρομαι από το marketing εξυπνών ηλιθίων και γίνομαι μέρος της βλακείας,ένας βλάκας που αυταπατάται και του αρέσει.

Ίσως,λοιπόν,και να είμαστε η χώρα της βλακείας.Μα πώς γίνεται αυτό,όταν όλοι θεωρούμε εαυτούς έξυπνους;Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που γίνεται.Έλλειψη αυτογνωσίας,έλλειψη συνείδησης,έλλειψη αντίληψης.Και όσοι τα διαθέτουν αυτά τα στοιχεία τα καταπνίγουν ή αναγκάζονται να τα καταπνίξουν γιατί τότε υπερκαλύπτουν την καθεστηκυία τάξη των ηλιθίων.Αρκετά με αυτήν την φαρσοκωμωδία!Το δίλημμα που τίθεται δεν είναι το Ευρώπη-Απομόνωση,Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο.

Είναι κάτι πολύ ουσιωδέστερο:Είναι το αν επιτέλους θα μπουν οι βλάκες,οι φαύλοι,οι αναξιοκράτες,οι δημοκόλακες,οι χειροκροτητές,οι άβουλοι που άγονται και φέρονται στο περιθώριο.Είναι καθαρά ζήτημα αισθητικής.Γιατί είναι δική μας η επιλογή να πάψουμε να αποτελούμε τους θιασώτες και τους απολογητές της βλακείας.

Ο Βασιλίας είναι γυμνός

Το βράδυ της Κυριακής ο λαός μίλησε και είπε κάτι πολύ συγκεκριμένο: πως το Μνημόνιο,όπως είναι, δεν βγάζει πουθενά και εν πολλοίς βάλλει κατά δικάιων και αδίκων.Ίσως κάποιοι διαφωνήουν με την ερμηνεία μου,αλλά η άποψη είναι εξ'ορισμού υποκειμενική.Σε αυτό το πλαίσιο της πολιτικής διαμαρτυρίας τη μεγάλη μερίδα του εκλογικού λέοντος καρπώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.Και από αυτήν την επιλογή προκύπτει μια μεγάλη ευκαιρία:να βγει στο πολιτικό προσκήνιο ένα αριστερό κόμμα και να κληθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα εκ των έσω.

Η Αριστερά μέχρι στιγμής αρκείτο απλά στο να διαπιστώνει.Και οι διαπιστώσεις είναι,ως γνωστόν,εύκολες και πολιτικά ανώδυνες.Η εκλογή της Κυριακής τους παρέχει την ευκαιρία να αποδείξουν πως δεν είναι ένας πολιτικός χώρος που βασίζεται στις ιδεοληψίες του παρελθόντος και μπορούν να αντιμετωπίσουν υπεύθυνα την κατάσταση.Πλέον δεν υπάρχει χρόνος και χώρος για διαπιστώσεις:ίσως τότε να καταλάβουν πως τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα όσο φαίνοντα στα βολικά έδρανα της ελάσσονος αντιπολίτευσης.

Και αν επιτύχει στην αποστολή του ο ΣΥΡΙΖΑ,ανοίγει ο δρόμος για νέες,πιο ρεαλιστικές προτάσεις από την Αριστερά!

Φευ!

Η "κυβερνητική"πρακτική του Αλέξη Τσίπρα προκαλεί θυμηδία και ενίοτε γέλιο.Ο ερασιτεχνισμός τους αποδεικνύεται πως υπερισχύει του ενθουσιασμού τους και η αλλαζονεία τους κορυφώνεται.Ζητώντας υπογραφές από Σαμαρά και Βενιζέλο θέτουν ακριβώς το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα,για το οποίο κατήγγελλαν την Τρόικα.Και δείχνουν πως πατούν τη μία μετά τις άλλες τις μπανανόφλουδες της εξουσίας.Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά η έλλειψη ρεαλισμού τους οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις που συμπαρασύρουν ολοκλήρο το σύστημα στην ατραπό.

Ο Τσίπρας μέσα σε δύο βράδια κατάφερε να προκαλέσει πολλούς από αυτούς που τον ψήφισαν,πέφτοντας στην παγίδα των πολιτικών παιγνίων.Τελικά είναι αλήθεια πως έστω και η επαφή με την εξουσία διαφθείρει και παραλλάσσει τον άνθρωπο.Αλλά ίσως μιλάω σαν όλα να έχουν συντελεστεί...

Πολύ θα ήθελα να δω την συνάντηση Μέρκελ-Τσίπρα.Φρονώ πως θα εμπεριείχε στιγμές απείρου πολιτικού καλλους,ο νεοπαγής,όμως,ηγέτης της Αριστεράς,θα έπαιρνε ένα σπουδαίο μάθημα:πως η αλλαζονεία του πρωτάρη τιμωρείται.Και στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει να χάσει μόνο αυτός και το κόμμα τους,αλλά πρωτίστως η χώρα.

Ο βασιλιάς της Αριστεράς,λοιπόν,είναι πλέον γυμνός,πρωτού προλάβει να ενδυθεί τα νέα του ρούχα.Γι'αυτό απαιτείται πολύ μεγάλο ταλέντο,το οποίο πάντως δεν αναπληρώνει το κενό ρεαλισμού,από το οποίο πάσχει ο Αλέξης Τσίπρας...

Τα λάθη πληρώνονται

Θα δεχθώ πως οι οροθετικές ιερόδουλες,των οποίων οι φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν τις προηγούμενες μέρες,αποτελούσαν κίνδυνο για την δημόσια υγεία.Επειδή είμαι και καλοπροαίρετος θα δεχθώ πως δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ειδοποιηθούν οι εραστές της μιας βραδιάς για τον κίνδυνο,τον οποίο διατρέχει η υγεία τους.Ας πούμε πως το ζήτημα των προσωπικών δεδομένων δεν υφίσταται,πως είναι μια νομική τυπικότητα,ένας απλός αστερίσκος στο νομικό μας σύστημα.

Επειδή,όμως,είμαι και κακοπροαίρετος ενίοτε,αναρωτιέμαι γιατί δεν δημοσιεύονται οι φωτογραφίες και αυτών που εξετάζονται για την πιθανότητα μετάγγισης του υιού στον δικό τους οργανισμό.Ίσως δεν είναι δυνατο,ίσως είναι παρατραβηγμένο,αλλά γενικά αυτή η αναντιστοιχία αντιβαίνει στην κοινή λογική. 

Οι κύριοι είναι ως επί το πλείστον οικογενειάρχες.Άρα υπάρχει άβατο.Ίσως υπάρχουν και παιδιά,άβατο νούμερο δύο.Αλλά οι ιερόδουλες δεν έχουν καμιά οικογενειακή δέσμευση και επομένως μπορούν εύλογα να καταλήξουν στον καιάδα της κοινωνίας.Άλλωστε η κοινωνική τους θέση δεν διέφερε και πολύ,επομένως η αλλαγή θα είναι ανεπαίσθητη.Αυτή η κοινωνική διάκριση όσον αφορά την απονομή της δικαιοσύνης είναι εξοργιστική.

Δηλαδή,οι μάγκες που έκαναν την δουλειά τους χωρίς προφυλακτικό μπορούν να κρύβονται πίσω από την ταμπέλα του ευηπόληπτου πολίτη; Αυτοί δεν αποτελούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία;Για τις ίδιες τους τις συντρόφους,τις συζύγους...Αλλά όχι,η πολιτεία μας έχει την εύκολη λύση.Θα τα φορτώσει και πάλι όλα στους αδύναμους και θα καθαρίσει κατ'αυτόν τον τρόπο την συνείδησή της. Εύκολα και απλά.

Όλοι παρακαλουθούν με έναν απίστευτο κυνισμό την υπόθεση τις τελευταίες μέρες.Είμαι ο τελευταίος που θα παραγνωρίσω τις ευθύνες των ιεροδούλων και των προαγωγών τους,αλλά είμαι και από τους πρώτους που θα καταδικάσουν την πρακτική της "Κολυμπήθρας του Σιλωάμ",όπου όλες οι αμαρτίες μας θα καθαριστούν ως δια μαγείας...και χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί μιλάμε για συλλογική,κοινωνική ευθύνη.Δεν μπορούμε να επικαλούμαστε την κοινωνία όποτε θέλουμε και όποτε μας είναι πιο βολικό.Μαλλον έχουμε παρανοήσει σαν λαός τι σημαίνει "ευθύνη" και "κοινωνία" και τα προσαρμόζουμε κατά το δοκούν στην περίπτωσή μας.

Οι άνθρωποι που καμώνονταν τους μάγκες στις παρέες τους για τις κατακτήσεις τους και τις επιτυχίες τους,έστω και επί πληρωμή,ίσως και να συνειδητοποιούν απόψε πως δεν είναι όλα καλά κ'αγαθά. Αλλά οι περισσότεροι θα εθελοτυφλήσουν,θα τα ρίξουν όλα στην "κακιά πουτάνα" που τα ήξερε και δεν μιλούσε. Λοιπόν κύριε μου,σ'εσένα ένα μόνο έχω να πω:Ήρθε η ώρα να πληρώσεις ΚΑΙ ΕΣΥ για την μαγκιά σου.
Εγώ δεν δέχομαι να γίνω πάλι στο ίδιο έργο της διαπόμπευσης θεατής. Και με ικανοποιεί που στη φωνή σου διακρίνω τον φόβο.Ίσως να μάθεις πως οι πράξεις σου έχουν και συνέπειες και πως είσαι και εσύ συνυπεύθυνος στο έγκλημα που διαπράχθηκε και διαπράττεται

Ένα διακύβευμα πολύ πιο ουσιώδες

Γιατί μας εκλπήσσει άραγε η άνοδος της Χρυσής Αυγής; Μήπως είναι απλά ένα φαινόμενο της κρίσης; Μια κοινωνική παραφυάδα; Δυστυχώς η άνοδός της δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Είναι η κατάρρευση του "βολέματός" μας σε εύκολες λύσεις. Και το φαινόμενο γίνεται ακόμα πιο τραγικό όταν η Χρυσή Αυγή ψαρεύει ψήφους από την δεξαμενή των νέων ανθρώπων μεταξύ 18-24 ετών. Δεν είναι πως όλοι αυτοί οι νέοι άνθρωποι ανρώθηκαν πολιτικά στην Ακροδεξιά, ούτε ότι κυοφορούν από παλιά φασίζουσες νοοτροπίες. Το πρόβλημα είναι η εκμηδένιση της προοπτικής τους.

Και για να ξεκαθαρίσουμε την ήρα από το στάρι, η ΧΑ δεν είναι εθνικιστικό κόμμα. Εθνικιστής μπορεί να είναι κάποιος όταν τονίζει την ανωτερότητα της χώρας του,εθνικιστής μπορεί να είναι κάποιος που αγαπά τη χώρα του ακόμα και σε βαθμό εθελοτυφλίας, ο εθνικιστής τέλοσπάντων μπορεί να είναι ένας απλός και καθαρός πατριώτης. Μπορεί οι Χρυσαυγίτες να αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες εθνικιστές,αλλά τόσο οι ιδέες τους όσο και οι πρακτικές τους θυμίζουν τις αναίσχυντες πολιτικές κάθαρσης των Ναζί,για τους οποίους πολλάκις έχουν αποκαλύψει την εκτίμησή τους μέσα από το περιοδικό τους. Οι θιασώτες,ούτε καν οι απολογητές,των Ναζί και οι υποστηρικτές του Απριλιανού πραξικοπήματος όχι μόνο δεν έχουν τεθεί εκτός νόμου,αλλά συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται το κενό του.

Και αυτό το κενό πολιτικής βούλησης είναι που διακρίνουν και οι νέοι άνθρωποι και στρέφονται στην ΧΑ.Διότι η δική τους βούληση είναι η διά της βίας επιβολή.Τα φύκια και οι μεταξωτές κορδέλες που πουλούν ως εθνική σωτηρία μόνο ως φύλλο συκής για τις ιταμές ιδέες τους μπορούν να εκληφθούν,αλλά πολλοί δεν το βλέπουν.Τυφλωμένοι από απελπισία και αβεβαιότητα για το αύριο,αναζητούν λύση και διέξοδο στο δημοκρατικό πολιτικό σκηνικό,αλλά απελπίζονται ακόμα περισσότερο βλέποντας την αδυναμία των περισσότερων αστικών και εν συνεχεία των λοιπών αντιμνημονιακών κομμάτων να ασκήσουν πειστικό πολιτικό λόγο.Νομοτελειακά,λοιπόν,στρέφονται στην πιο αποφασιστική εναλλακτική.Και αυτή είναι στα μάτια τους η Χρυσή Αυγή της αυτοεπιβολής,της εθνοκάθαρσης,του πογκρόμ,του βαυκαλισμού της εθνικής ανωτερότητας,των μεθόδων τραμπουκισμού.

Η Χρυσή Αυγή του πρώην υπαλλήλου της ΚΥΠ Μιχαλολιάκου και των λοιπών επικίνδυνων στελεχών της εισέρχεται δυναμικά στο πολιτικό παρόν μας για να αναβιώσει σκηνές από το δυσώδες εμφυλιακό παρελθόν. Η χύτικη νοοτροπία τους θα έπρεπε να προκαλεί αποτροπιασμό για το πώς κάποιοι τολμούν να κακομεταχειρίζονται έτσι απροκάλυπτα ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.Διαφορετικού χρώματος,εθνικότητας,θρησκείας κλπ,αλλά και πάλι ανθρώπους. Η παντελής έλλειψη σεβασμού σε κάθε ανθρώπινο και πολιτειακό νόμο και η αυτοεπιβολή του δικού τους ορθού συλλογισμού είναι εντελώς εξοργιστική και καταδεικνύει πώς αυτοί οι άνθρωποι δεν σέβονται καν τον κοινοβουλευτισμό,τον οποίον θα κληθούν να ενσαρκώσουν.

Αυτός ο πολιτικός σχηματισμό μας θυμίζει πως σε αυτές τις εκλογές διακυβεύεται και κάτι πέρα από το δίλημμα Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο: Αυτό είναι το δημοκρατικό ιδεώδες της πολιτείας μας. Και αν δοθεί βήμα στους θιασώτες της καταστρατήγησής του,τότε έχουμε πολύ περισσότερα να χάσουμε από τον 13ο και 14ο μισθό...

Δέσμιοι της Αυταπάτης

Τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης,με ελάχιστες εξαιρέσεις,έχουν ένα σημαντικό μειονέκτημα: παρά το ότι έχουν τις διαπιστώσεις για την σημερινή κατάσταση στο τσεπάκι,δεν καταφέρνουν να προσφέρουν μια πειστική εναλλακτική για την επόμενη μέρα και για το τι θα κάνουν σε περίπτωση που αναλάβουν την διακυβέρνηση του ταλαίπωρου αυτού τόπου.

Όχι ότι δεν καταθέτουν καμία πρόταση ή δεν ασχολούνται με προγραμματικές δεσμεύσεις,απλά όλα τα παραπάνω πάσχουν σημαντικά στο κομμάτι του ρεαλισμού. Λαική ανατροπή, Ανεξάρτητοι Έλληνες που θα τα παρασύρουν όλα στο διάβα τους και ναι μεν αλλά που ασφαλώς και δεν πείθουν. Μια σταχυολόγηση των προτάσεών τους είναι αρκετή:

ΚΚΕ
Το ΚΚΕ διατηρεί μια ρητορεία απαράλλαχτη στο πέρασμα των χρόνων. Η λαική ανατροπή κυριαρχεί, όπως και η έξοδος από την Ευρώπη,το ΝΑΤΟ,το ΔΝΤ και από κάθε διεθνή οργανισμό που συμμετέχουμε ως χώρα. Φυσικά το κράτος που εκφράζει την λαική θέληση είναι ο πυλώνας λήψης αποφάσεων,ενώ κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία καταλήγει άμα τη εμφανίσει της στον καιάδα. Ουσιαστικά λοιπόν,η Ελλάδα που οραματίζονται οι απολογητές του Στάλιν είναι μαι χώρα στα πρότυπα της Βορείου Κορέας,απομονωμένη,με κατοίκους που υποφέρουν από την καταπίεση της προσωπικής τους ελευθερίας και του δημιουργικού τους πνεύματος. Σεβαστή,συνεπώς, η γνώμη τους, αλλά η πραγματικότητα έχει καταδείξει πως το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που τους προτιμά παραμένει αριθμητικά αμετάβλητο. Και αυτό γιατί οι προτάσεις του κόμματος δεν εκμοντερνίζονται ούτε με...αίτηση.

ΣΥΡΙΖΑ
Το κόμμα έχει περάσει...σύρριζα από τη σοβαρότητα και σε καμία περίπτωση δεν έχει ακουμπήσει. Παρ'όλα αυτά,το κόμμα-συνονθύλευμα 10 τάσεων έχει φτάσει από την απαξίωση στη θέση του διαμορφωτή της κοινής γνώμης χάρη στην λαική ψήφο διαμαρτυρίας. Εν ολίγοις, αν ο κόσμος δεν έφτανε στο ύστατο σημείο αγανάκτισης,οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα έπειθαν τους γνωστούς και μη εξαιρετέους.Με ρητορεία περί "κυβέρνησης κατοχής" και "νέους Τσολάκογλου" και φωτισμένες οικονομικές προτάσεις (π.χ. διαγραφή όλων των δανείων των νοικοκυριών,διαγραφή όλου του χρέους μας,αλλά παράλληλα παραμονή μας εντός ευρώ κλπ.) πορεύεται για μια θέση στον πολιτικό ήλιο.

ΔΗΜΑΡ
Το νεότευκτο κόμμα του Φώτη Κουβέλη ξεκίνησε με την αύρα της σοβαρής και μεταρρυθμιστικής Αριστεράς που έχει ανάγκη ο τόπος. Σίγουρα ,όχι μόνο ο γράφων, αλλά και πολλοί άλλοι, ένιωσαν πως η ΔΗΜΑΡ ενσαρκώνει εκείνο το κόμμα που δύναται να ασκεί κριτική,αλλά παράλληλα να καταθέτει και σοβαρές προτάσεις. Ο χρόνος έδειξε,όμως,πως το κόμμα ακροβατεί ανάμεσα σε δύο βάρκες:αυτή του πολιτικού ρεαλισμού και αυτή του ανατρεπτικού λόγου. Για να ενισχύσει ιδίως το αντιμνημονιακό στοιχείο του κόμματός του,έχει ενσωματώσει πολλά πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ.Αυτή η κίνηση του,όμως,εγείρει ερωτήματα για το κατά πόσο οι επιλογές του στην πολιτική σκακιέρα έχουν μόνο ψηφοθηρικό στόχο.

Ανεξάρτητοι 'Ελληνες
Το κόμμα του Πάνου Καμμένου έχει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον κυρίως για τον μεγαλοιδεατισμό των στελεχών του:πιστεύουν πως θα ανατρέψουν ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό status quo. Από το ποσοστό της αυτοδυναμίας πάντως απέχουν παρασάγγας.Ίσως γι'αυτό φταίνε οι "πληρωμένες" εταιρείες δημοσκοπήσεων,όλες υπηρέτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που υποσκάπτουν τον εν λόγω πολιτικό σχηματισμό. Πρώτη φορά πάντως παρατηρείται αντιμνημονιακό κόμμα να προτείνει την λύση των απολύσεων στο Δημόσιο ή τα δημόσια έργα με ΣΔΙΤ. Με τους Ανεξάρτητους Έλληνες πάντως ένα είναι σίγουρο: Οι καταγγελίες κατά παντός υπευθύνου δεν θα πάψουν. Αλλά ίσως ξεχνά πρωτίστως ο κος.Καμμένος σε ποια κυβέρνηση υπηρέτησε και ποιες ευθύνες αυτός έχει για την κατάσταση της χώρας.Αλλά η οδός της καταγγελίας φαίνεται πως στην Ελλάδα αποτελεί συγχωροχάρτι για όλα τα πεπραγμένα κάποιου.

ΛΑ.Ο.Σ.
Το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη ίσως αποτελέσει παρελθόν για την κοινοβουλευτική μας πραγματικότητα,αλλά έχει αφήσει πίσω του σπουδαία επιτεύγματα:συνομωσιολογία,άπειρες κωλοτούμπες,λεκτικά μαργαριτάρια και πολιτική γκλαμουριά σε μεγάλες δόσεις. Σε κάθε περίπτωση ο Καρατζαφέρης απέδειξε πως έχει ξεχωριστές ικανότητες στην ανακυβίσθηση,αλλά οι πολιτικοί στροβιλισμοί του τον οδήγησαν να χάσει κάπου...το μέτρο. Ο ΛΑ.Ο.Σ.,λοιπόν,είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για την αποτυχία των σχηματισμών που προσπαθούν να επιδείξουν κάποια σοβαρότητα,χωρίς όμως να απωλέσουν τον λαικίστικο χαρακτήρα τους.

Τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης,με ελάχιστες εξαιρέσεις επαναλαμβάνω,αποτυγχάνουν να απαντήσουν σε καίρια ερωτήματα για το αύριο της χώρας μας. Γι'αυτό παραμένουν δέσμια στις αυταπάτες τους,που ενέχουν μεγάλες δόσεις επικινδυνότητας...

*το κείμενο αναφέρεται σε κόμματα με Κοινοβουλευτική Ομάδα στην παρούσα Βουλή.

Περίεργη Επιμονή στην Αυτυδυναμία

Δεν γίνεται ένας πολιτικός αρχηγός να μην αντιλαμβάνεται ποιο είναι το συμφέρον της χώρας. Δεν γίνεται ένας πολιτικός αρχηγός να μην αντιλαμβάνεται και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Φευ! Ο κος. Σαμαράς επιλέγει να πηγαίνει...κόντρα στο κατεστημένο αμφισβητώντας εμπράκτως την νοημοσύνη πολλών από εμάς.

Η επιμονή του στην αυτοδυναμία δεν μπορεί παρά να έχει μόνο έναν γνώμονα:την προσωπική του άνοδο στον πρωθυπουργικό θώκο. Σύμφωνα με αυτόν μια σταθερή χώρα, θα είναι μια χώρα που θα έχει ως κυβέρνηση μια αυτοδύναμη ΝΔ. Δεν θέλει να δει τα γεγονότα κατά πρόσωπο: Ακόμα και αν το κόμμα του πραγματοποιήσει το ακατόρθωτο και σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση,δεν θα παραμείνει γαι πολύ ως έχει: Και αυτό γιατί από Ιούνιο η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση θα δει την συνοχή της να δοκιμάζεται με τις σκληρές μνημονιακές δεσμεύσεις που θα κληθεί να ψηφίσει. Μπορεί κάποιοι στη ΝΔ να νομίζουν πως τα δύσκολα πέρασαν όσο υπήρχε και η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ που έπρεπε να ψηφίσει τα μέτρα,αλλά η συνέχεια δεν προοιωνίζεται ευκολότερη σε καμία περίπτωση.

Το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας είναι καθαρά συνεργασιακό και εντός αυτού του πλαισίου θα κληθούν τα δύο μεγάλα κόμματα-σε πρώτη φάση-να κινηθούν. Αθροιστικά δύσκολα θα ξεπεράσουν το 50%,γεγονός πρωτόγνωρο, και εξ'αυτού θα αναγκαστούν να συνεργαστούν για να επιβιώσουν πολιτικά. Άλλωστε ας μην βαυκαλίζεται ο κος. Σαμαράς ούτε κανενας άλλος πολιτικός αρχηγός: Οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται στο ιερατείο των Βρυξελλών και σ'εμάς εναπόκειται η εφαρμογή τους. Επομένως αν κάτι πρέπει να προκύψει από αυτές τις εκλογές είναι μια κυβέρνηση με διαχειριστική ικανότητα και όχι ένα σκορποχώρι.

Υπό αυτό το πρίσμα δεν μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς να επιμένει στην αυτοδυναμία,όσο ικανοποιητικό και αν ακούγεται αυτό στο στενό κομματικό του ακροατήριο. Πλέον οι εκλογές έχουν πραγματικά έναν εθνικό και όχι έναν ρουσφετολογικό χαρακτήρα και γι΄αυτό πειραματισμοί και πυροτεχνήματα εξωθούν κάποιους στα όρια της φαιδρότητας. Οφείλει να αναδείξει την πρόταση που έχει,χωρίς να θέτει εκβιαστικά διλήμματα που μόνο σε περαιτέρω αστάθεια μπορούν να οδηγήσουν.

Όσο για το προσκλητήριο Σαμαρά για ανασυγκρότηση της κεντροδεξιάς,θα πρέπει αυτός να κανει το πρώτο μεγάλο βήμα. Να ασκήσει πολιτική υπευθυνότητας και λογικής και να αποφύγει την Καρατζαφέρειο λογική της κυβίσθησης και ανακυβίσθησης...διότι πλέον δεν έχει να κάνει μόνο με έναν πολιτικό χώρο που δύναται να εξουσιάζει ως φέουδο,αλλά με μια χώρα στην κόψη του ξυραφιού...

Η επιβράβευση των άκρων

Τον τελευταίο χρόνο γινόμαστε μάρτυρες μιας τρομακτικής δημοσκοπικής ανόδου του "κόμματος" της Χρυσής Αυγής, Ο όρος κόμμα μπαίνει σε εισαγωγικά, καθώς ένας πολιτικός σχηματισμός, ο οποίος δικαιούται αυτόν τον προσδιορισμό, είναι αυτός που ανέχεται τη διαφορετική άποψη, καταθέτει προτάσεις για επίκαιρα προβλήματα και στηρίζει τον κοινοβουλευτισμό και όχι τις άναρθρες κραυγές. Μα πάνω από όλα ο όρος προυποθέτει σεβασμό στο θεμελιώδες αγαθό της δημοκρατίας. Ποιο από τα παραπάνω κριτήρια πληροί η Χρυσή Αυγή; Κανέναν απολύτως. Τα μέλη της δεν επιδεικνυουν κανέναν σεβασμό στην οιαδήποτε διαφορετικότητα, καταθέτουν προτάσεις που κινούνται στα όρια της λογικής και κυρίως στα όρια της νομιμότητας, προτιμούν τις εξωθεσμικές λύσεις, ενώ η όλη ιδεολογία τους στηρίζεται σε απόψεις και ιδεολογικές προσεγγίσεις εντελώς αντιδημοκρατικές.

Τα μέλη της περισσότερο στρατό ατάκτων θυμίζουν, παρά στελέχη, τα οποία αναλογίζονται το μέλλον της χώρας. Ο εθνικισμός είναι ιδεολογία και οι αξίες της είναι σεβαστές, οι πρακτικές αυτών των ανθρώπων είναι κοινός τραμπουκισμός και αντί να είναι ποινικά κολάσιμες, επιβραβεύονται με υψηλά-για τα δεδομένα του κόμματος και της κοινής λογικής-ποσοστά. Αν, λοιπόν, κανείς αναλύσει τα αίτια αυτής της ανόδου, θα διαπιστώσει πως υπάρχει μόνο μια συνισταμένη πέραν της παρουσίας στοιχείων που κινούνται στον ευρύτερο φασιστικό-νεοναζιστικό χώρο: Η ανθρώπινη απελπισία από την γκετοποίηση του κέντρου της Αθήνας και την οικονομική κρίση και την ανεργία που θερίζουν τις φτωχότερες περιοχές του κέντρου.

Είναι πολλές φορές αναμενόμενο σε περιόδους κρίσης να ενισχύονται τα άκρα, καθώς αυξάνεται η ανθρώπινη αβεβαιότητα. Στην προκειμένη περίπτωση, ομως, είναι βέβαιο πως μια κοινή συμμορία ποινικών θα διακατέχετο από περισσότερο πνεύμα διαλόγου σε σχέση με τη Χρυσή Αυγή. Ενδεικτικό αυτού, είναι το γεγονός πως ο ηγέτης της οργάνωσης, Νίκος Μιχαλολιάκος, προσέρχεται στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηνών με τη συνοδεία "φουσκοτών" μπράβων. Είναι αυτό στάση εκλεγμένου αντιπροσώπου που πολεμά με τα λόγια και τις προτάσεις του; Όχι, εκτός αν πολιτικό του πρότυπο είναι ο Δον Κορλεόνε. Βέβαια, αυτός προτιμούσε να λύνει τα προβλήματά του με πιο άμεσο τρόπο. Φαίνεται πως ο κος. Μιχαλολιάκος επιλέγει να αντιγράψει πιστά το δυνάμει πρότυπό του...

Τα δημοσκοπικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής τρομάζουν όλους τους σκεπτόμενους πολίτες. Ακόμα πιο τρομακτική, όμως, είναι η συνειδητοποίηση πως η επιχειρηματολογία της οργάνωσης και ο "πολιτικός' της λόγος αποτελεί πλέον μέρος, όχι μόνο των δημοσκοπήσεων, αλλά και της πολιτικής καθημερινότητας. Από περιθωριακοί, ακραίοι, επικίνδυνοι και ίσως γραφικοί, υπάρχει μικρή πιθανότητα κάποια μέλη της, να αποτελούν κομμάτι της επόμενης πολυκομματικής Βουλής. Και βέβαια, ακόμα και αν το κόμμα δεν περάσει το κοινοβουλευτικό όριο, μικρό θα είναι το κακό. Θα ανήκουν-στο μυαλό τους- κάθε δικαίωμα να προβούν σε καθολική κάθαρση, έχοντας υπ' όψιν τους την λαική νομιμοποίηση των πολιτικών τους.

Η κρίση ενδείκνυται για εναλλακτικές επιλογές που περνάνε το μήνυμα της δυσαρέσκειας στην καθεστηκυία πολιτική τάξη. Το μήνυμα, όμως, από την ηθελημένη αυτοκτονία απέχουν παρασάγγας...

Τα στρατόπεδα της υπερβολής

Τις τελευταίες μέρες λαμβανει χώρα μια συζήτηση ,κατά πόσο η λύση των στρατοπέδων για την προσωρινή στέγαση των λαθρομεταναστών μέχρι την απέλασή τους, συνιστά επιστροφή στην εποχή των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Και μόνο η αναφορά της λέξης "στρατόπεδο" δεν επρόκειτο να περάσει απαρατήρητη, αυτό είναι βέβαιο. Οι μνήμες του Ναζισμού, του σκληρού προσώπου του, των θηριωδιών του, ίσως ακόμα κα τα πρόσωπα του ίδιου του Χίτλερ, του Ες και της υπόλοιπης παρέας, ξυπνούν και στοιχειώνουν πολλούς συμπολίτες μας. Τι και αν δεν έζησαν αυτή τη μαύρη ιστορική περίοδο, οι παντογνώστες της ελληνικής κοινωνίας μπορούν να δουν με τα μάτια της ψυχής τους εκατομμύρια Εβραίους να σφαγιάζονται σωρρηδόν και όπως τους υπαγορεύει η συνείδησή τους, πρέπει να αναλάβουν δράση για την απεμπόληση των μισητών KZ από την κοινωνική ατζέντα.

Φευ! Η αποφασιστικότητα του Υπουργείου και της Πολιτείας ίσως βαζει ένα οριστικό τέλος στις ελπίδες τους περί μη εφαρμογής του μέτρου.

Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι το μέτρο, αυτό καθ' αυτό. Το ζήτημα γiα μια ακόμα φορά είναι η άκρατη ελληνική υπερβολή. Την κινδυνολογία που μας διακατέχει δεν μπορούμε να την σιγάσυμε εύκολα και αντ' αυτού την αφήνουμε ελεύθερη να "οργιάζει". Η αμετροέπειά μας είναι ίσως χειρότερη και από το μέτρο αυτό καθ' αυτό. Μπορεί η εγκατάσταση στρατοπέδων να είναι παράλογη, άδικη, απάνθρωπη, μη δημοκρατική κλπ, αλλά η δική μας υπερβολή είναι που επιδεινώνει το όλον. Μπορεί δηλαδή να είναι στραβός ο γιαλός, αλλά και εμείς αρμενίζουμε θεόστραβα.

Επι της ουσίας τώρα, το μέτρο δεν είναι αυτομάτως αρνητικό, μπορεί μάλιστα να αποβεί και ευεργετικό εν τέλει, υπό την προυπόθεση πως θα υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός και δεν θα αφεθεί το μέτρο αν λειτουργήσει με τη λογική του "βλέπουμε πώς θα πάει το πράγμα". Γιατί είναι θετικό; Λόγω των αυξημένων ρυθμών της λαθρομετανάστευσης δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση οι συλληφθέντες να χωρέσουν σε κάποιο ήδη υπάρχον σωφρονιστικό κατάστημα ή σε κάποιο αστυνομικό τμήμα. Και φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελε κανείς να δει σκηνές, όπως αυτές στο κέντρο υποδοχής της Παγανής Λέσβου με ανθρώπους να στριμώχνονται στα καγκελόφρακτα παράθυρα για λίγες ανάσες και ένα από τα αγαθά που προσέφεραν τα απλωμένα χέρια έξω από το παράθυρο. Αυτή η εικόνα ήταν όνειδος και δεν πρέπει να επαναληφθεί επ' ουδενί.

Ελλοχεύει πάντως ο κίνδυνος να δικαιωθούν, τουλάχιστον στο προκείμενο, οι κορώνες της υπερβολής: Μπορεί, αν δεν υπογραφούν οι συνθήκες επαναπροώθησης και δεν λάβουν χώρα οι απαιτούμενες απελάσεις, οι κρατούμενοι να εγκλωβιστούν στα νέα κέντρα υποδοχής και αυτά να μετατραπούν σε πραγματικές φυλακές, καθώς θα στοιβάζονται οι κρατούμενοι. Αυτό όχι μόνο δεν είναι το ευκταίο, αλλά θα επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά την αποτυχία του πολιτικού συστήματος να λάβει ουσιαστικές και αποτελεσματικές αποφάσεις.

Στην Ελλάδα της κρίσης το ζητούμενο είναι η ουσία, το δια ταύτα. Σε αυτή την περίπτωση, η λειτουργία των στρατοπέδικών εγκαταστάσεων αποτελεί μια κίνηση αναγκαία, η οποία θα προσφέρει θέσεις εργασιας και θα επιτρέψει την αξιοποίηση ανεκμετάλλευτης κρατικής περιουσίας. Αλλά πάνω από όλα θα προσφέρει μια λύση στο πρόβλημα της προσωρινής στέγασης των λαθρομεταναστών. Αν, όμως, ο σχεδιασμός μείνει και πάλι στις καλένδες, τότε όχι μόνο το πρόβλημα θα συνεχίσει να διογκώνεται, αλλά και οι θιασώτες της κορώνας θα βρουν πρόσφορο έδαφος για περαιτέρω σπέκουλα.

Καθε αποτυχία της κεντρικής πολιτικής σκηνής δίνει τροφή για άναρθρες κραυγες.

Το χαμένο στοίχημα της αυτοδυναμίας

Όπως διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό,κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν θα καταφέρει να εξασφαλίσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία,παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις,κυρίως από την πλευρά της ΝΔ. Και όμως,οι προυποθέσεις για την επίτευξή της έχουν απλουστευθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό-τουλάχιστον στα χαρτιά. Το μπόνους του νόμου Παυλόπουλου ανεβάζει την ταρίφα των εδρών-δώρο στο πρώτο κόμμα από τις 40 στις 50,ενώ όσο μεγαλώνει το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός της επόμενης Βουλής,όποτε και αν συγκληθεί αυτή,τόσο χαμηλότερος θα είναι ο πήχυς της αυτοδυναμίας. Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα δεδομένα,το πιο πιθανό είναι η "μπίλια" να κάτσει γύρω στο 36-37%.

Και όμως κανένα κόμμα δεν δείχνει ικανό να πιάσει αυτό το ποσοστό.

Το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί για τους γνωστούς λόγους: Έχει εκφυλιστεί ιδεολογικά,προσπαθεί να πετύχει την ανανέωση με παλιά υλικά,έχει απωλέσει την αξιοπιστία του και ο-δύσκολος- μνημονιακός δρόμος που τράβηξε,οδήγησε στην απώλεια πολλών στελεχών,ενώ οι παλινωδίες,στις οποίες υπέπεσε κατά την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από αυτό,οδήγησε στην απομάκρυνση ακόμα και στελεχώς που κινούνταν στον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο. Έτσι λοιπόν,στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε απλά για τριχοτόμηση του χώρου της Κεντροαριστεράς,αλλά για κατακερματισμό του.

Μέχρι την ψήφιση του δεύτερο Μνημονίου η ΝΔ έμοιαζε η ασφαλής επιλογή για κάποιον που θα ήθελε να ποντάρει σε κάποιο κόμμα που θα κερδίσει την αυτοδυναμία.Πράγματι,έστω και με αναγωγή ψηφοφόρων και με άλλους τρόπους η ΝΔ φάνταζε ως μια εναλλακτική. Λίγο πριν από τον τερματισμό,όμως,το γκανιάν αποδείχτηκε "Αστραχάν". Και αυτό έχει ως αιτία την "κωλοτούμπα" της ΝΔ όσον αφορά το Μνημόνιο 2. Πράγματι το Μνημόνιο 2 περιέχει χαμηλότερο επιτόκιο και τη συμφωνηθείσα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους,το πλαίσιο του,όμως,είναι εξίσου σκληρό με το πρώτο,ίσως ακόμα σκληρότερο. Το λάθος της ΝΔ είναι πως επέλεξε τον δύσκολο δρόμο κατόπιν εορτής,αφού βρέθηκε στα κυβερνητικά έδρανα για τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Αντί να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι τον Μάιο του 2010 και να επανασυνταχθεί στη συνέχεια,ασκώντας κριτική για τον τρόπο εκτέλεσης του Μνημονίου και προτείνοντας εναλλακτικές λύσεις, η ΝΔ αυτοεγκλωβίστηκε στις αυταπάτες της.

Έτσι,αν δεν συντελεστεί κάποιο Πασχαλινό θαύμα,ας μην περιμένουν την αυτοδυναμία στη Συγγρού.Το στοίχημα το έχασαν μόνοι τουε