Apropos

Apropos,βαρέθηκα να ακούω και να διαβάζω κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια. Κουράστηκα να βλέπω ανθρώπους και πολιτικούς φορείς να κυνηγούν χίμαιρες και ανεδαφικές διεκδικήσεις. Δεν αντιλεγω,το όραμα είναι απαραίτητο,αλλά όραμα και ιδεοληψία είναι δύο έννοιες εκ' διαμέτρου αντίθετες που δεν γίνεται να συγκλίνουν ποτέ.

Apropos,δεν ανέχομαι κάποιοι να παίζουν πάνω στο δικό μου παρόν και μέλλον ένα μικροπολιτικό παιχνίδι χωρίς ίχνος ρεαλισμού. Για μια νέα επανάσταση,για μια νέα αλλαγή. Και,όμως,εγώ γιατί δυνεχίζω να βλέπω την επανάσταση ως σεφερική Ελένη,ως νεφέλη,ως πουκάμισο αδειανό;

Apropos,μου λείπει ο ρεαλισμός από την πραγματικότητά μου. Νιώθω πως κάποιοι εθελοτυφλούν και με συμπαρασύρουν,με αποτέλεσμα να γίνομαι αυτό που στηλιτεύω. Θα ήθελα πραγματικά τα προβλήματα να τεθούν σε μια λογική βάση πραγματισμού και ο διάλογος γι'αυτά να γίνεται με μέτρο,σύνεση και επιχειρήματα. Και φυσικά επί της ουσίας.

Apropos, κατήντησαν βαρετοί οι εγχώριοι και ξένοι επαίοντες,γνώστες της πραγματικότητας,όψιμοι μελλοντολόγοι και καφετζούδες που διαβάζουν την σφαίρα και τον ελληνικό με κατακάθι. Ένα ξέρω,ότι δεν ξέρω τίποτα. Μα δεν δικαιώνουν τον αρχαίο μας πρόγονο,Κασσάνδρες και μάντεις μιας νέας ευχάριστης πραγματικότητας,παρά πουλούν εξυπνακισμό πάνω στα χαλάσματα.Κριτική εξ'απαλών ονύχων και στείρα επίδειξη γνώσεων. Και η αντιπρόταση; Σκοτεινή και ίσως έωλη και αυτή.

Apropos,λέω ψέματα καμιά φορά στον εαυτό μου και στους γύρω μου.Κάποιες φορές ηθελημένα,κάποιες φορές γιατί δεν γίνεται αλλιώς,είναι εκείνη η καταραμένη σύμβαση και ενίοτε και το πολύφερνο savoir vivre που το επιβάλλουν. Αλλά νιώθω πως δεν είμαι ο μόνος,ίσως γιατί η κοινωνία μας βασίζεται σε ένα ψέμα,που είτε χρησιμοποιείται για εσωτερική κατανάλωση είτε αναπαράγεται ως εξαγνισμός.

Apropos,με θλίβει η πραγματικότητα και ο κυνισμός μας. Μα για στάσου εγώ ρεαλισμό δεν ζητούσα; Αυτό ακριβώς,δεν ζητούσα ποδοπάτηση του αδύναμου,πλήρη αδιαφορία και εκμαυλισμό. Δεν ζήτησα να παρασύρεται ο αδύναμος,ο αναξιοπαθούντας,ο άστεγος,ο ανασφάλιστος,ο άνεργος,ο μετανάστης,ο ζητιάνος από την δύναμη της πραγματικότητάς μου.

Apropos,ίσως όλα τα παραπάνω να είναι η δική μου ιδεοληψία,η δική μου πλάνη...αλλά όλοι δεν έχουμε και από μια;

Apropos,c'est la vie...αλλά μήπως δεν πρέπει να είναι έτσι;

Η Δικαιοσύνη ως Αδειανό Πουκάμισο

Διαβάζοντας την νέα υπόθεση παιδικής κακοποίησης στη Θεσσαλονίκη δεν γίνεται κανείς να μην εξοργιστεί,να μην αγανακτίσει όχι μόνο με την αγρίοτητα του πατέρα-δικαστικού-,όχι μόνο με την προκλητική απάθεια της μητέρας-δικαστικού επίσης-,αλλά και με τον κυνισμό του επίσημου κράτους και της δικαστικής εξουσίας.

Αδυνατώ να συλλάβω γιατί ο κλάδος των δικαστικών έχει δκαίωμα σε εξαιρετικά προνόμια,ειδικά σε περιπτώσεις που μέλη του βρίσκονται υπόδικα.Τι να έχουν οι δικαστικά που δεν έχουν οι υπόλοιποι πολίτες;Τι είναι αυτό που συντελεί στην de facto αθωότητά τους;Στην προκειμένη περίτπωση είναι ένας ειδικός κώδικας που ρυθμίζει τις δικαστικές τους εκκρεμότητες.Μια κάστα,λοιπόν,κατά πως φαίνεται και οι δικαστές,οι οποίοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους κατά τα λοιπά όταν προκειται για την απονομή δικαιοσύνης,αλλά όταν προκύπτει υπόθεση που αφορά κάποιον από αυτούς,τότε συννενοημένοι,σαν να τηρούν μια ιδότυπη ομερτά,κάνουν χρήση των προνομίων τους.

Δικαιοσυνη λοιπόν!Απονεμήθηκε δικαιοσύνη στην περίπτωση αυτή;Όταν ένας πατέρας ξυλοφορτώνει το παιδί του για ασήμαντο λόγο και μετά το πετά έξω από το σπίτι(το παιδί είναι 7 χρονών!!!)είναι δηλαδη΄υποδειγματικός.Πραγματικά δεν καταλαβαίνω αν κάποιοι υποτιμούν την νοημοσύνη μας.Σε αντίστοιχη περίπτωση θα είχαν κινηθεί οι διαδικασίες και φυσικά ο κατηγορούμενος θα είχε προφυλακιστεί.Αλλά υποθέτω πως ο κύριος Πρωτοδίκης είναι άνθρωπος-διαμάντι.Φάνηκε άλλωστε από τις πράξεις του.

Δικαιοσύνη και για το παιδάκι!Δηλαδή όταν αυτό επιστρέψει στο σπίτι του θα είναι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα;Ο ψυχικός του τραυματισμός θα έχει ξεπεραστεί ως δια μαγείας και η συμβίωσή του με τους γονείς θα είναι αρμονική.Ίσως ο πατέρας του το ξυλοφορτώσει μερικές φορές ακόμα,αλλά πάντως δεν θα κάνει το ίδιο λάθος να το πετάξει έξω.Τα εν οίκω μην εν δήμω άλλωστε!

Η υποκρισία μας είναι απυθμενη!Ένα κράτος στα έλεος των συντεχνιών που το κυβερνουν,μια πολιτεία χωρίς πρόνοια και μέριμνα για τα αδύναμα μέλη της,μια κοινωνία που εθελοτυφλεί.Ως πότε όμως;Ως πότε κάποιοι θα πράττουν χωρίς να λογοδοτούν;Ως πότε κάποιοι θα λειτουργούν ως κράτος εν κράτει;

Το παράδειγμα του μικρού παιδιού είναι χαρακτηριστικό...ίσως να μην ξεπεράσει ποτέ τα τραύματα αυτού του ξυλοδαρμού και αυτής της στάσης,αλλά για την πολιτεία είναι ένας ακόμα φάκελος στην Εισαγγελεία Ανηλίκων.Ένας φάκελος που ,αν δεν προκληθεί η κατακραυγή για την αυθαιρεσία,θα παραμείνει εκεί μέχρι να καταστραφεί στο πλαίσιο της γενικής καθαριότητας.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για υποκειμενική εφαρμογή των κανόνων Δικαίου!

Κατά Της Ελληνικής Βλακείας

Η αλήθεια είναι πως ψάχνω να βρω θέμα για να γράψω τις τελευταίες μέρες.Έχω την ανάγκη να εκφράσω πως νιώθω με την όλη κατάσταση,αλλά όλο και κάτι γίνεται και αισθάνομαι πολύ μικρός μπροστά στο μέγεθος της ανθρώπινης βλακείας.Γιατί,η μεγαλύτερη αλήθεια είναι πως η ανθρώπινη βλακεία είναι ανυπέρβλητη και ακατανίκητη.Και μάλλον ο Θεός της Ελλάδας στην προκειμένη περίπτωση έκανε τα στραβά μάτια,γιατί δεν γίνεται μια τόσο μικρή χώρα να έχει αναντίστοιχο αριθμό φαιδρών προσώπων.Αλλά υποθέτω πως αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουμε για τις μεγάλες πλην απατηλές στιγμές που ζήσαμε.Η ανθρώπινη βλακεία καταδεικνύει,ιδίως στην ελληνική περίπτωση,πως ενώ υπάρχουν όλες οι προυποθέσεις,τα πάντα μένουν ανεκμετάλλευτα.

Και εσύ μου λες πως δεν φταις για όσα γίνονται.Μα φταις,δεν γίνεται να μην φταις.Είτε ανεχόσουν είτε στήριζες βλάκες με θέρμη,υποβιβαζόμενος στο ίδιο χθαμαλό επίπεδο.Διότι η συναναστροφή με τον βλάκα δεν γίνεται να μην σε επηρεάσει,να μην γίνεις ο βλάκας νούμερο 2 και ούτω καθ'εξής.Η διαφορά μας με πολλούς άλλους αγνούς βλάκες,είναι πως επιλέξαμε αυτήν την κατάσταση γιατί γοητευτήκαμε από ένα πουκάμισο αδειανό,ένα προσωπείο ευημερίας.

Και βλέπεις κόσμο να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού,στα όρια της απελπισίας και να υπάρχουν και κάποιοι,οι οποίοι σχολιάζουν ανενόχλητοι την Eurovision.Πώς η ελληνική αποστολή στάθηκε αξιοπρεπώς και πάλεψε με μεγαθήρια.Αν αυτό είναι αξιοπρέπεια,τότε μάλλον με περνάς για βλάκα.Μα για στάσου.Είμαι εξίσου βλάκας με εσένα που κάθομαι και σε ακούω,είμαι εξίσου βλάκας γιατί συνειδητοποιώ εκ των υστέρων πόσο βλάκας είμαι που κάθομαι και διασκεδάζω με τις κενολογίες μου.Η ανθρώπινη βλακεία είναι προιόν που πουλιέται και αγοράζεται.Εσύ μου το πουλάς προς τέρψιν μου και εγώ αβρόχοις ποσί το αποδέχομαι.Γιατί είμαι βλάκας.

Βλέπω την χώρα μου να ξεφτιλίζεται διεθνώς με τον περιοδεύοντα θίασο που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ και με τον αρχιτσιρκολάνο που λέγεται Τσίπρας και ακκίζομαι και διασκεδάζω.Γιατί όταν διαπιστώνεις πως ο άλλος είναι δέσμιος μιας αυταπάτης,τότε δεν γίνεται να μην γελάσεις,αυτό είναι αυτόματος,εν πολλοίς φυσικό.Αλλά αντί να αγανακτώ που όταν μιλάω με φίλους από το εξωτερικό με ρωτούν αν είμαστε κάτι μεταξύ του Jurassic Park και της Ερήμου Σαχάρα,εγώ γελάω και εξηγώ ήρεμα την κατάσταση.Γιατί είμαι τόσο βλάκας,ώστε αν πω τα πράγματα με το όνομα τους κάποιοι εξίσου βλάκες θα με πουν μειοδότη και προδότη και λοιπά κοσμητικά.Και εγώ σαν βλάκας θα αμβλύνω πάλι τις γωνίες γαιτί δεν μου αρέσει η κριτική.

Και αντί να χαίρομαι με τον αθλητισμό,ασχολούμαι με βλάκες-δολοφόνους που επιβάλλουν το σχέδιο τους σαν να πρόκειται για μάχες μεταξύ φατριών της μαφίας.Μα για στάσου.Γι'αυτό ακριβώς πρόκειται.Και παρασύρομαι από το marketing εξυπνών ηλιθίων και γίνομαι μέρος της βλακείας,ένας βλάκας που αυταπατάται και του αρέσει.

Ίσως,λοιπόν,και να είμαστε η χώρα της βλακείας.Μα πώς γίνεται αυτό,όταν όλοι θεωρούμε εαυτούς έξυπνους;Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που γίνεται.Έλλειψη αυτογνωσίας,έλλειψη συνείδησης,έλλειψη αντίληψης.Και όσοι τα διαθέτουν αυτά τα στοιχεία τα καταπνίγουν ή αναγκάζονται να τα καταπνίξουν γιατί τότε υπερκαλύπτουν την καθεστηκυία τάξη των ηλιθίων.Αρκετά με αυτήν την φαρσοκωμωδία!Το δίλημμα που τίθεται δεν είναι το Ευρώπη-Απομόνωση,Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο.

Είναι κάτι πολύ ουσιωδέστερο:Είναι το αν επιτέλους θα μπουν οι βλάκες,οι φαύλοι,οι αναξιοκράτες,οι δημοκόλακες,οι χειροκροτητές,οι άβουλοι που άγονται και φέρονται στο περιθώριο.Είναι καθαρά ζήτημα αισθητικής.Γιατί είναι δική μας η επιλογή να πάψουμε να αποτελούμε τους θιασώτες και τους απολογητές της βλακείας.

Ο Βασιλίας είναι γυμνός

Το βράδυ της Κυριακής ο λαός μίλησε και είπε κάτι πολύ συγκεκριμένο: πως το Μνημόνιο,όπως είναι, δεν βγάζει πουθενά και εν πολλοίς βάλλει κατά δικάιων και αδίκων.Ίσως κάποιοι διαφωνήουν με την ερμηνεία μου,αλλά η άποψη είναι εξ'ορισμού υποκειμενική.Σε αυτό το πλαίσιο της πολιτικής διαμαρτυρίας τη μεγάλη μερίδα του εκλογικού λέοντος καρπώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.Και από αυτήν την επιλογή προκύπτει μια μεγάλη ευκαιρία:να βγει στο πολιτικό προσκήνιο ένα αριστερό κόμμα και να κληθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα εκ των έσω.

Η Αριστερά μέχρι στιγμής αρκείτο απλά στο να διαπιστώνει.Και οι διαπιστώσεις είναι,ως γνωστόν,εύκολες και πολιτικά ανώδυνες.Η εκλογή της Κυριακής τους παρέχει την ευκαιρία να αποδείξουν πως δεν είναι ένας πολιτικός χώρος που βασίζεται στις ιδεοληψίες του παρελθόντος και μπορούν να αντιμετωπίσουν υπεύθυνα την κατάσταση.Πλέον δεν υπάρχει χρόνος και χώρος για διαπιστώσεις:ίσως τότε να καταλάβουν πως τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα όσο φαίνοντα στα βολικά έδρανα της ελάσσονος αντιπολίτευσης.

Και αν επιτύχει στην αποστολή του ο ΣΥΡΙΖΑ,ανοίγει ο δρόμος για νέες,πιο ρεαλιστικές προτάσεις από την Αριστερά!

Φευ!

Η "κυβερνητική"πρακτική του Αλέξη Τσίπρα προκαλεί θυμηδία και ενίοτε γέλιο.Ο ερασιτεχνισμός τους αποδεικνύεται πως υπερισχύει του ενθουσιασμού τους και η αλλαζονεία τους κορυφώνεται.Ζητώντας υπογραφές από Σαμαρά και Βενιζέλο θέτουν ακριβώς το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα,για το οποίο κατήγγελλαν την Τρόικα.Και δείχνουν πως πατούν τη μία μετά τις άλλες τις μπανανόφλουδες της εξουσίας.Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά η έλλειψη ρεαλισμού τους οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις που συμπαρασύρουν ολοκλήρο το σύστημα στην ατραπό.

Ο Τσίπρας μέσα σε δύο βράδια κατάφερε να προκαλέσει πολλούς από αυτούς που τον ψήφισαν,πέφτοντας στην παγίδα των πολιτικών παιγνίων.Τελικά είναι αλήθεια πως έστω και η επαφή με την εξουσία διαφθείρει και παραλλάσσει τον άνθρωπο.Αλλά ίσως μιλάω σαν όλα να έχουν συντελεστεί...

Πολύ θα ήθελα να δω την συνάντηση Μέρκελ-Τσίπρα.Φρονώ πως θα εμπεριείχε στιγμές απείρου πολιτικού καλλους,ο νεοπαγής,όμως,ηγέτης της Αριστεράς,θα έπαιρνε ένα σπουδαίο μάθημα:πως η αλλαζονεία του πρωτάρη τιμωρείται.Και στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει να χάσει μόνο αυτός και το κόμμα τους,αλλά πρωτίστως η χώρα.

Ο βασιλιάς της Αριστεράς,λοιπόν,είναι πλέον γυμνός,πρωτού προλάβει να ενδυθεί τα νέα του ρούχα.Γι'αυτό απαιτείται πολύ μεγάλο ταλέντο,το οποίο πάντως δεν αναπληρώνει το κενό ρεαλισμού,από το οποίο πάσχει ο Αλέξης Τσίπρας...

Τα λάθη πληρώνονται

Θα δεχθώ πως οι οροθετικές ιερόδουλες,των οποίων οι φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν τις προηγούμενες μέρες,αποτελούσαν κίνδυνο για την δημόσια υγεία.Επειδή είμαι και καλοπροαίρετος θα δεχθώ πως δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ειδοποιηθούν οι εραστές της μιας βραδιάς για τον κίνδυνο,τον οποίο διατρέχει η υγεία τους.Ας πούμε πως το ζήτημα των προσωπικών δεδομένων δεν υφίσταται,πως είναι μια νομική τυπικότητα,ένας απλός αστερίσκος στο νομικό μας σύστημα.

Επειδή,όμως,είμαι και κακοπροαίρετος ενίοτε,αναρωτιέμαι γιατί δεν δημοσιεύονται οι φωτογραφίες και αυτών που εξετάζονται για την πιθανότητα μετάγγισης του υιού στον δικό τους οργανισμό.Ίσως δεν είναι δυνατο,ίσως είναι παρατραβηγμένο,αλλά γενικά αυτή η αναντιστοιχία αντιβαίνει στην κοινή λογική. 

Οι κύριοι είναι ως επί το πλείστον οικογενειάρχες.Άρα υπάρχει άβατο.Ίσως υπάρχουν και παιδιά,άβατο νούμερο δύο.Αλλά οι ιερόδουλες δεν έχουν καμιά οικογενειακή δέσμευση και επομένως μπορούν εύλογα να καταλήξουν στον καιάδα της κοινωνίας.Άλλωστε η κοινωνική τους θέση δεν διέφερε και πολύ,επομένως η αλλαγή θα είναι ανεπαίσθητη.Αυτή η κοινωνική διάκριση όσον αφορά την απονομή της δικαιοσύνης είναι εξοργιστική.

Δηλαδή,οι μάγκες που έκαναν την δουλειά τους χωρίς προφυλακτικό μπορούν να κρύβονται πίσω από την ταμπέλα του ευηπόληπτου πολίτη; Αυτοί δεν αποτελούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία;Για τις ίδιες τους τις συντρόφους,τις συζύγους...Αλλά όχι,η πολιτεία μας έχει την εύκολη λύση.Θα τα φορτώσει και πάλι όλα στους αδύναμους και θα καθαρίσει κατ'αυτόν τον τρόπο την συνείδησή της. Εύκολα και απλά.

Όλοι παρακαλουθούν με έναν απίστευτο κυνισμό την υπόθεση τις τελευταίες μέρες.Είμαι ο τελευταίος που θα παραγνωρίσω τις ευθύνες των ιεροδούλων και των προαγωγών τους,αλλά είμαι και από τους πρώτους που θα καταδικάσουν την πρακτική της "Κολυμπήθρας του Σιλωάμ",όπου όλες οι αμαρτίες μας θα καθαριστούν ως δια μαγείας...και χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί μιλάμε για συλλογική,κοινωνική ευθύνη.Δεν μπορούμε να επικαλούμαστε την κοινωνία όποτε θέλουμε και όποτε μας είναι πιο βολικό.Μαλλον έχουμε παρανοήσει σαν λαός τι σημαίνει "ευθύνη" και "κοινωνία" και τα προσαρμόζουμε κατά το δοκούν στην περίπτωσή μας.

Οι άνθρωποι που καμώνονταν τους μάγκες στις παρέες τους για τις κατακτήσεις τους και τις επιτυχίες τους,έστω και επί πληρωμή,ίσως και να συνειδητοποιούν απόψε πως δεν είναι όλα καλά κ'αγαθά. Αλλά οι περισσότεροι θα εθελοτυφλήσουν,θα τα ρίξουν όλα στην "κακιά πουτάνα" που τα ήξερε και δεν μιλούσε. Λοιπόν κύριε μου,σ'εσένα ένα μόνο έχω να πω:Ήρθε η ώρα να πληρώσεις ΚΑΙ ΕΣΥ για την μαγκιά σου.
Εγώ δεν δέχομαι να γίνω πάλι στο ίδιο έργο της διαπόμπευσης θεατής. Και με ικανοποιεί που στη φωνή σου διακρίνω τον φόβο.Ίσως να μάθεις πως οι πράξεις σου έχουν και συνέπειες και πως είσαι και εσύ συνυπεύθυνος στο έγκλημα που διαπράχθηκε και διαπράττεται